WereldPsychologen wil vluchtelingen psychische steun bieden op triest, maar mooi Lesbos
OOSTERBEEK - De hulp aan vluchtelingen op Lesbos bestaat vooral uit bed, bad en brood. Stichting Wereldpsychologen zet zich daarom in om er psychische hulp te bieden. Gea Dunnik uit Oosterbeek wil er graag de handen uit de mouwen steken.
,,Lesbos is de meest trieste plek om heen te gaan, maar tegelijkertijd toch een mooie plek om te zijn.’’ Zo duidt Gea Dunnik uit Oosterbeek haar motivatie om op Lesbos te helpen. Ze richtte eerder dit jaar met de psychologen Jeanette Jaspers en Myra Haakman de Stichting Wereldpsychologen op. Het streven van deze organisatie is om structureel psychologen op het Griekse eiland, waar veel vluchtelingen bijeen zijn, te stationeren. Momenteel wordt de hulp, vanwege het coronavirus, van afstand geboden. Negen psychologen verlenen online ondersteuning. Gea Dunnik gaat in september weer richting Lesbos. Ze zou in maart al vertrekken, maar die reis werd vanwege corona geannuleerd. De Oosterbeekse psychotherapeut verblijft er enige weken en wordt daarna afgelost door een collega die enige maanden op het vluchtelingeneiland wil verblijven. Stichting Wereldpsychologen werkt op Lesbos samen met Fenix Humaniatarian Legal Aid. De advocaten van deze organisatie voeren ter plekke gesprekken met vluchtelingen, geven juridisch advies en vragen hen wat ze nodig hebben. De steun van Stichting Wereldpsychologen bestaat uit het aanschuiven bij deze gesprekken, het bieden van psychische hulp aan de advocaten en kennisoverdracht. ,,Zoals over hoe je omgaat met een vluchteling die een trauma herbeleeft’’, zegt Dunnik. Het mes snijdt dankzij deze hulp aan twee kanten. ,,De advocaten staan er steviger in en hebben daarom minder angst om diepgaande gesprekken met vluchtelingen te voeren’’, legt Dunnik uit. ,,Hierdoor kunnen zij gemakkelijker hun hele verhaal kwijt.’’ De aanleiding om Stichting Wereldpsychologen op te richten, was een gesprek van Dunnik met een Syrische vluchteling. Ze was in 2018 voor het eerst op Lesbos, om er onder meer een presentatie over trauma’s te geven.Tijdens de lunch zat ze naast de vluchteling, die haar vertelde dat anderen dachten dat hij gek was. De man bleek in zijn slaap te praten, had nachtmerries en was onrustig. ,,Typische symptomen voor een trauma.’’ De Syriër onthulde dat hij zijn vrouw en kinderen achter had moeten laten. ,,Toen hij vertelde dat zij zonder hem waren gestorven, schoot hij weer helemaal vol’’, herinnert Dunnik zich. Na hun gesprek van ongeveer een kwartier voelde de man zich gezien. Dit riep bij Dunnik de vraag op waarom op Lesbos wel eerste hulp, maar nauwelijks psychische hulp wordt geboden. Ze plaatste hierover een oproep op LinkedIn en vond gelijkgestemden. Ze legden via Facebook contact met Fenix Humaniatarian Legal Aid en zo ging het balletje rollen. Ze wordt blij van de saamhorigheid en veerkracht van vluchtelingen. ,,Een Afrikaanse man kreeg geld voor medicijnen en gaf wat hij overhad aan ons, voor iemand die het ook kon gebruiken’’, zegt ze. ,,Dit soort verhalen maakt Lesbos in alle misère toch een mooie plek om te zijn.’’ https://www.gelderlander.nl/renkum/gea-wil-vluchtelingen-psychische-steun-bieden-op-triest-maar-mooi-lesbos~a8d9f0ec/?referrer=https://www.google.com/